Zondag 24 oktober was het toch eindelijk zover. Op naar Schiphol, waar het een zooitje bleek te zijn. Ik had er even geen rekening mee gehouden, dat het herfstvakantie was voor Regio Zuid, waardoor er enorme rijen stonden.
Aangekomen in het vliegtuig besloot ik me nog maar eens te wijden aan mijn Zoeloe lessen. Ik heb deze lessen zo’n vier maanden genomen om me voor te bereiden op deze reis. De gedachtegang was dat men mij wat meer serieus zou nemen, als ik in ieder geval een paar woorden kan spreken. Het is een lastige taal om te leren, ik moest gewoon ouderwets in mijn kop stampen. Gelukkig had ik een goede lerares.
Na een prima vlucht landen we rond half tien ’s avonds in Johannesburg. O.R. Tambo, de internationale luchthaven van Jo’burg, was bijna uitgestorven. Hier was wel te merken dat de Zuid-Afrikaanse toerisme industrie flinke klappen had gevangen. Nadat ik mijn koffers had gekregen, vond ik buiten mijn goede vriend, Bruce Badenhorst, waarbij ik een nachtje zou blijven slapen. Het verhuurbedrijf van mijn auto was al gesloten en de afstand naar Manyoni was toch te ver en te onveilig om die avond te rijden. Het was goed Bruce weer te zien, we hebben samen een ranger cursus gedaan in het Kruger Park en sinds die tijd zijn we vrienden gebleven.
Uit onze gesprekken en mijn eigen onderzoek blijkt maar weer dat Zuid-Afrika met grote problemen kampt, een slechte economie, een incapabele overheid, corruptie, veel armoede en een groot probleem met criminaliteit. En toch moet ik zeggen dat niet alles tranen met tuiten is in Zuid-Afrika. Aangezien ik er om de paar jaar kom, vallen mij ook dingen op die de gemiddelde Zuid-Afrikaan niet zullen bemerken, omdat ze slechts geleidelijk veranderen. Zo is het ook met de Zuid-Afrikaanse samenleving. Ik zie veel meer zwarte mensen in mooie auto’s rijden, met smartphones bellen, in restaurants eten. Ik zie dat industriegebieden uitgebreid worden, er meer middenstandshuizen gebouwd worden, enzovoort enzovoort. Er is dus wel degelijk een vooruitgang, alleen gaat deze te langzaam en geldt deze ook lang niet voor alle gebieden. Wat ook wel duidelijk is, anders had ik mijn stichting nooit hoeven beginnen.
